Opcje handlu uprawami rolnymi

Produkty indeksów rolnych MGEX Pięć MGEX finansowo rozliczonych kontraktów indeksu rolnego zapewnia solidne opcje handlowe dla tradycyjnych hedgingowych i spekulantów. Niezależnie od tego, czy chcesz stworzyć syntetyczny handel bazowy. zabezpieczenie magazynowe lub po prostu zwolnienie ryzyka z innego handlu, indeksy MGEX są narzędziami, za pomocą których można to zrobić. Przewidywalne podstawy pomagają hedentom wykorzystywać kontrakty terminowe minimalizujące ryzyko Przewidywalne podstawy i wiarygodna konwergencja między rynkami gotówkowymi i kontraktami terminowymi są potrzebne, aby podejmować dobre decyzje dotyczące merchandisingu i zabezpieczania. Ponieważ są one finansowo rozliczane do indeksu ceny wyjściowej kraju, obliczonego przez DTN, produkty indeksów rolniczych MGEX zapewniają konwergencję. Dostępne są mapy pszenicy i konwergencji dla Northern Ohio, Toledo, Mt Vernon, St. Louis i Memphis. Witryna MGEX oferuje narzędzia pomocne w porównywaniu kontraktu indeksu i wyników na rynku kontraktów terminowych poprzez zwykłą zmianę symbolu indeksu i / lub symbolu rynku kontraktów terminowych, o ile jest to wskazane w arkuszu kalkulacyjnym. Spójrz na porównania dla pszenicy. Kukurydza . i soja. Rozprzestrzenianie się pszenicy Trzy produkty z indeksem pszenicy MGEX zapewniają handlowcom niezliczone możliwości handlowe. Dowiedz się więcej o stosowaniu tych indeksów w swoich strategiach handlowych. Tworzenie syntetycznych pozycji bazowych Poniższy wykres przedstawia indeks czerwono-zimowej pszenicy miękkiej z czerwca 2017 r. (SRWI) - lipiec 2017 r. Chicago Wheat spread lub syntetyczny spread bazowy. Przeczytaj więcej szczegółów na temat tego wniosku tutaj. Wymiary WTO Wielkiej Brytanii 8216Brexit8217 i handlu rolnego Tweet Po pierwszej rundzie dyskusji na temat żądań Wielkiej Brytanii dotyczących renegocjacji warunków członkostwa w UE na posiedzeniu Rady Europejskiej w zeszłym miesiącu. teraz wydaje się, że lutowe posiedzenie Rady uzgodni pakiet środków i obietnic w odpowiedzi na żądania premiera Wielkiej Brytanii Davida Camerona. Następnie Cameron podejmie decyzję, czy ten pakiet jest wystarczający, aby mógł przeprowadzić kampanię na rzecz pozostania w UE w referendum, o którym obiecano, że nastąpi przed końcem 2017 r., A być może także w tym roku. Nawet jeśli Cameron zdecyduje się na kampanię na rzecz pozostania w kraju, nie ma gwarancji, że brytyjscy wyborcy pójdą za nim. Ewentualny Brexit, czyli wyjście Wielkiej Brytanii z UE, pozostaje wyraźną możliwością. Gdyby doszło do Brexitu, Wielka Brytania musiałaby zdecydować, jaką politykę rolną i handlową chce prowadzić poza UE. Nawet po Brexit, Wielka Brytania pozostałaby członkiem WTO. Swoboda prowadzenia niezależnej polityki rolnej nadal byłaby ograniczona jej zobowiązaniami wynikającymi z porozumień WTO. Ale jakie byłyby te zobowiązania, jak zostałyby one rozstrzygnięte, i jak wiążące byłyby zdefiniowanie problemu Kiedy kraj przystępuje do unii celnej (CU), przystępujący członek przyjmuje harmonogram taryfowy CU. Jeżeli powoduje to utratę dostępu do rynku dla państw trzecich, ponieważ taryfy celne obowiązują wyżej niż związane taryfy, które kraj przystępujący zaplanował w WTO, kraje trzecie mają prawo do ubiegania się o rekompensatę (na przykład kraje takie jak Australia, Argentyna , Brazylia, Chiny i Urugwaj złożyły wnioski o odszkodowanie, gdy Chorwacja przystąpiła do UE w lipcu 2017 r.). Wszystkie środki w zakresie handlu na nieprzewidziane okoliczności (antydumping, antysubsydi i gwarancje) mają również zastosowanie do członków przystępujących. W przypadku ilościowych zobowiązań dotyczących dostępu do rynku, takich jak kontyngenty taryfowe (TRQ), są one zwyczajowo dodawane do CU. Podobnie zobowiązania w zakresie wsparcia krajowego i subsydiów eksportowych są dodawane do zobowiązań CU. W praktyce zmiany w zobowiązaniach CU będą zgłaszane w rocznych powiadomieniach do WTO i nie będą podważane przez innych członków WTO, nawet jeśli niejawne zmiany w harmonogramie zobowiązań CU nigdy nie zostaną formalnie zatwierdzone. Odchodzenie w przeciwnym kierunku po wyjściu członka CU nie jest takie łatwe, szczególnie gdy członek ten był członkiem UE, gdy obecne zobowiązania WTO zostały uzgodnione w następstwie Rundy Urugwajskiej w 1994 r. Nie ma wyraźnej podstawy, do której te zobowiązania można przywrócić. Jak ustalić, jaka polityka rolna Zjednoczonego Królestwa zobowiązania WTO będą zgodne z możliwym Brexitem Moim zdaniem będzie to wymagać dwuetapowego procesu. Pierwszy etap będzie przedmiotem negocjacji między Wielką Brytanią a UE-27 (tutaj oznaczało obecne kraje członkowskie UE -28 mniej w Wielkiej Brytanii, a nie UE przed przystąpieniem Chorwacji). Jak zauważyłem w poprzednim poście na temat Brexitu. procedury dotyczące opuszczenia UE zostały po raz pierwszy określone w Traktacie o Unii Europejskiej, którego art. 50 stanowi między innymi: Traktaty przestają mieć zastosowanie do danego państwa od daty wejścia w życie umowy o odstąpieniu lub, w przypadku braku dwa lata po powiadomieniu, o którym mowa w ust. 2, chyba że Rada Europejska, w porozumieniu z zainteresowanym Państwem Członkowskim, jednomyślnie podejmie decyzję o przedłużeniu tego okresu. Jednym z problemów w negocjowaniu umowy o wycofaniu będzie podjęcie decyzji, w jaki sposób niektóre zobowiązania UE-28 WTO (na przykład dotyczące dostępu do przywozu) i koncesje, które uzyskały (w przypadku sprzedaży eksportowej), powinny zostać rozdzielone pomiędzy Wielką Brytanię a UE27. W przypadku gdy ten ostatni uzyskał specjalne prawa do wywozu (na przykład poprzez wstępne przydzielenie ilości w ramach kontyngentu taryfowego dwustronnego (TRQ)), zmiana wymagałaby zgody kraju importującego, co wydaje się mało prawdopodobne. W takich przypadkach najbardziej prawdopodobnym wynikiem jest pozostawienie TRQ w UE, a Zjednoczone Królestwo utraciłoby dostęp do rynku w ramach tego TRQ po Brexit. Jednak w przypadku importowych kontyngentów taryfowych istnieje bardziej realne prawdopodobieństwo, że mogą one zostać podzielone między Wielką Brytanię a UE27, jeżeli istnieje taka wola. Konieczne byłoby również przydzielenie bieżących krajowych zobowiązań na wsparcie UE. W takich sytuacjach nastąpiłby drugi etap w ramach WTO, w którym inni członkowie musieliby zgodzić się na ten podział. Nie należy tego uważać za przesądzone. Jeżeli niektórzy członkowie WTO uznali, że uzgodniony podział zobowiązań dyskryminował ich uprawnienia do dostępu do rynku lub unieważnił niektóre ze spodziewanych korzyści wynikających z porozumienia WTO, mogliby oni domagać się poprawy lub rekompensaty. Zobowiązania w ramach polityki rolnej WTO Przeprowadzimy eksperyment myślowy, aby zobaczyć, jak te dwa etapy mogą odgrywać rolę w przypadku zobowiązań w ramach polityki rolnej WTO. W odniesieniu do powiązań taryfowych. Wielka Brytania najprawdopodobniej odziedziczyłaby związane z UE taryfy, które w przypadku większości linii taryfowych to również stosowane przez UE taryfy. Nie jest to prawdopodobnie kontrowersyjne w kontekście WTO. Wielka Brytania mogłaby oczywiście ustawić swoje przyszłe stawki KNU poniżej tego poziomu, ale nie mogła ich przekroczyć. Może być mniej zgody na to, że Wielka Brytania mogłaby odziedziczyć zdolność do korzystania ze szczególnego zabezpieczenia w odniesieniu do wybranych towarów przywożonych, ale Wielka Brytania miałaby mocne argumenty, że byłby uprawniony do tych przepisów, jeśli chciałby z nich skorzystać. Jak wspomniano powyżej, kontyngenty taryfowe (TRQ) byłyby bardziej problematyczną kwestią. Niektóre unijne kontyngenty taryfowe na przywóz są szczególnie ważne w Zjednoczonym Królestwie, ponieważ znaczna część przywozu w ramach kwoty jest przeznaczona na rynek brytyjski, na przykład masło z Nowej Zelandii. To, czy UE chciałaby podzielić się tymi kontyngentami, byłoby przedmiotem negocjacji w negocjacjach dotyczących wycofania. Można sobie wyobrazić, że bardziej protekcjonistyczna UE może być tylko zachwycona, aby odładować większą część pro-rata udziału swoich kontyngentów taryfowych w Wielkiej Brytanii. Osiągnięcie porozumienia w sprawie podziału jednostek TRQ w WTO byłoby trudniejsze. Wynika to z faktu, że różne kraje mają różne zależności na rynkach Wielkiej Brytanii i UE-27. Bez względu na to, jaki jest klucz przydziału, niektóre kraje trzecie będą musiały ponieść szkodę i poczują, że ich eksport (na rynek Wielkiej Brytanii lub do UE-27) napotkałby teraz większe problemy z dostępem do rynku niż wcześniej. Jeśli nie dojdzie do porozumienia w ramach WTO, może to prowadzić do formalnego sporu dotyczącego roszczeń o odszkodowanie. Aby tego uniknąć lub lepiej bronić takich przypadków, im bardziej obiektywna jest podstawa alokacji i im bardziej konsekwentnie jest ona stosowana we wszystkich TRQ, tym większa szansa na skuteczną obronę. Zwróćcie uwagę na powyższy wniosek, że w przypadku dwustronnych kontyngentów taryfowych na wywóz, prawdopodobnie pozostaną one w UE, a Wielka Brytania straci swoje istniejące prawa dostępu do rynku. Na tym etapie nie zbadałem, ile takich dwustronnych kontyngentów taryfowych istnieje i jak ważne są one dla Zjednoczonego Królestwa. Wielka Brytania mogłaby nadal konkurować oczywiście o dostęp do wielostronnych TRQ WTO jako członek WTO poza UE. Wielka Brytania będzie również chciała mieć udział w zobowiązaniach UE związanych z całkowitą AMS, które wraz z limitami de minimis związanego z produktem i niezwiązanego z produktem wsparcia zniekształcającego stanowią granicę kwoty, jaką może zapewnić wsparcie zakłócające handel. W chwili obecnej UE28 nie wykorzystuje w pełni łącznego AMS, a jego obecny łączny AMS znajduje się znacznie poniżej związanego z nim limitu. Podział AMS jest mało prawdopodobny, by sprzeciwić się, ponieważ Wielka Brytania prawdopodobnie nie będzie chciała zwiększyć wykorzystania wsparcia po Brexit. Niektóre klucze podziału, takie jak względne udziały w wartości produkcji globalnej produktów rolnych, prawdopodobnie zostaną wykorzystane i nie spotkają się z sprzeciwem na forum WTO. Podział uprawnień do subwencji eksportowych nie będzie stanowił problemu. Po posiedzeniu Rady Ministrów w Nairobi w WTO w grudniu zeszłego roku UE i pozostali członkowie krajów rozwiniętych zgodzili się na zniesienie pozostałych planowanych uprawnień do subwencji eksportowych ze skutkiem natychmiastowym (z pewnymi ograniczonymi wyjątkami, które wygasną w 2020 r.). Ponieważ negocjacje prowadzące do porozumienia w sprawie odstąpienia są bardzo mało prawdopodobne, aby do tego czasu zostały zakończone (na moim poprzednim stanowisku spekulowałem, że datą możliwego Brexitu będzie 1 stycznia 2021 r.), Dopłaty do wywozu produktów rolnych będą zabronione do czasu, gdy tak się stanie. . Dwustronne umowy handlowe Najbardziej skomplikowany zestaw zagadnień dotyczy zakresu, w jakim Wielka Brytania odziedziczy prawa i obowiązki wynikające z dwustronnych i regionalnych umów handlowych UE (RTA). Wynika to po prostu z liczby i szczegółowości postanowień tych umów, w porównaniu z jedną umową WTO (choć z wieloma poszczególnymi rozdziałami). Zakładam, że we wszystkich przypadkach Wielka Brytania zamierzałaby kontynuować te umowy po Brexicie w takim zakresie, w jakim zgadzają się z tym inni partnerzy. We wszystkich przypadkach, ponieważ są to umowy mieszane (co oznacza, że ​​obejmują one przepisy, które wchodzą w zakres odpowiedzialności państwa członkowskiego zgodnie z traktatem lizbońskim), Wielka Brytania jest już w stosunku prawnym z krajami partnerskimi, które oddzielnie ratyfikowały te umowy. Niemniej jednak, co najmniej, Brexit oznaczałby zmiany w tekstach tych umów, aby uznać, że porozumienie jest teraz z Wielką Brytanią bezpośrednio, a nie przez UE. Oznaczałoby to proces ratyfikacji zarówno przez Wielką Brytanię, jak i przez poszczególne kraje partnerskie. Jednak najprawdopodobniej konieczne będą więcej niż zmiany tekstowe. Ponownie sprawdź numer TRQ. które są szeroko stosowane w dwustronnych umowach handlowych w celu uwzględnienia dostępu do rynku w przypadku wrażliwych produktów rolnych. Poprzez swoje regionalne umowy handlowe UE zapewnia i otrzymuje dostęp do TRQ do i od swoich partnerów handlowych. Import TRQ jest ważny dla łańcuchów dostaw dla różnych gałęzi przemysłu spożywczego w Wielkiej Brytanii. Godnym uwagi przykładem jest cukier, w którym rafineria cukru Tate i Lyle jest uzależniona od dostępu do bezcłowego przywozu cukru z krajów AKP ze względu na jego rentowność. Przywóz cukru odbywa się na podstawie umów o partnerstwie gospodarczym, które są unijnymi umowami RTA z tymi krajami (w tym konkretnym przypadku Wielka Brytania mogłaby nadal importować cukier z najmniej rozwiniętych krajów AKP zgodnie z zasadami WTO, ale nie mogła oferować bezcłowego dostępu do innych krajów AKP kraje bez kompleksowej umowy RTA z tymi krajami). Oczywiście, bez odrębnych umów o wolnym handlu z tymi krajami, mógłby obniżyć stosowane cło KNU na cukier, który miałby następnie zastosowanie do wszystkich krajów, w tym Brazylii. W tym scenariuszu Brazylia prawdopodobnie weźmie udział lwów w brytyjskim imporcie cukru. Jest mało prawdopodobne, że wyjście Wielkiej Brytanii wymagałoby jakiejkolwiek zmiany ilości TRQ w istniejących unijnych regionalnych umowach RTA, nawet jeśli umowy byłyby teraz tylko z UE27, a nie z UE28 (w taki sam sposób, jak rozszerzenie UE nie prowadzi do automatycznych zmian w te ilości TRQ w istniejących RTA). Istnieją dwie możliwe opcje. Po pierwsze, UE27 i zainteresowane kraje trzecie dobrowolnie zgodzą się na renegocjację podziału istniejących kontyngentów taryfowych (zarówno tych krajów partnerskich, które zapewniają dostęp do eksportu z UE28, jak i krajów UE28 zapewniających dostęp do kraju partnerskiego). To wydaje mi się wysoce nieprawdopodobne. Ze strony UE bardzo mało prawdopodobne jest, aby chcieć przejść przez proces ponownej ratyfikacji dotychczasowych 33 regionalnych umów handlowych. Zatwierdzenie umów handlowych wymaga obecnie czasochłonnego procesu, w tym oceny skutków oraz zaangażowania zarówno Parlamentu, jak i Rady, z ryzykiem nieoczekiwanych pułapek po drodze. Presja czasu na UE, która jest już zaangażowana w negocjowanie szerokiej gamy złożonych nowych porozumień, oznacza również, że nie ma ona żadnego bodźca, aby dostosować swoje istniejące porozumienia regionalne, aby ułatwić Zjednoczonemu Królestwu, który przecież byłby tym, który chce odejść od Unia Europejska. Ta opcja również nie jest atrakcyjna dla partnerów, ponieważ z definicji zmniejsza ich dostęp do rynku. Wartość TRQ dzieląca limity wiążące na dwóch rynkach jest mniej wartościowa niż ten sam kontyngent taryfowy z elastycznością umożliwiającą zmianę eksportu między dwoma rynkami. W związku z tym nie widzę żadnej zachęty dla żadnej ze stron, aby realizować tę opcję. Inną opcją jest negocjowanie przez Zjednoczone Królestwo własnych warunków dostępu do rynku dla wrażliwych towarów w ramach pełnej renegocjacji dwustronnych umów RTA z tymi krajami. Może podjąć decyzję o zaoferowaniu dodatkowego TRQ, a nawet zniesieniu newralgicznego statusu importu i zaoferowaniu bezcłowego dostępu. Oznacza to jednak jednoczesne negocjacje z tymi samymi 50 partnerami, którzy są stronami UE w ramach ponad 30 regionalnych umów handlowych. Należy podkreślić, że Wielka Brytania nie może po prostu oferować państwom dostawcom dwustronnych kontyngentów, aby zapewnić stały dostęp do dostaw. Limity dwustronne są jedynie zgodne z zasadami WTO, jeżeli zostaną uzgodnione w kontekście RTA, a z kolei RTA jest zgodny z WTO, jeżeli obejmuje zasadniczo cały handel i jeśli jest wprowadzany w rozsądnym terminie (często przyjmuje się, że oznacza to dziesięć lat). Nie ma zatem alternatywy dla zawarcia nowych kompleksowych umów RTA z tymi partnerami handlowymi, jeżeli postanowienia dotyczące dostępu do rynku (w obu kierunkach) mają być kontynuowane. Ujmując to łagodnie, będzie to trudny proces balansowania, który zostanie osiągnięty pod znaczną presją czasu w wyznaczonym terminie renegocjacji w celu wycofania się, gdy Wielka Brytania oficjalnie ogłosi, że chce wyjść. Wszystkie te nowe umowy musiałyby zostać wprowadzone przed formalnym zakończeniem negocjacji wyjścia, aby uniknąć zakłóceń w łańcuchach dostaw. Chociaż kraje rutynowo korzystają z możliwości tymczasowego stosowania koncesji taryfowych zawartych w RTA przed ukończeniem formalnych etapów ratyfikacji, musi istnieć silna możliwość zakłóceń w poszczególnych brytyjskich łańcuchach dostaw, które są uzależnione od dostępu do bezcłowych dostaw w ramach istniejących EU RTA po ewentualnym Brexicie. Wniosek Zwolennicy wycofania się Wielkiej Brytanii z UE twierdzą, że WTO stanowi wyraźną alternatywę dla członkostwa w UE. W tym poście pojawia się pytanie, jakie byłyby zobowiązania WTO w odniesieniu do polityki rolnej w przypadku Brexitu oraz w jaki sposób przepisy WTO wpłynęłyby na jej obecne przepływy handlowe Odpowiedzi nie będą prawdopodobnie kontrowersyjne w przypadku powiązań taryfowych lub wsparcia krajowego zobowiązań, ale zobowiązania WTO mogłyby spowodować trudności w przypadku przywozu i wywozu w ramach kontyngentów taryfowych. Ponadto zasady WTO dotyczące niedyskryminacji oznaczają, że utrzymanie dostępu do rynku przyznanego na podstawie unijnych umów o wolnym handlu bez zachowania pełnych negocjacji w celu uzgodnienia równoległych umów z około 50 krajami, które podpisały umowy o wolnym handlu z UE, może nie być łatwe. Chociaż podpisanie nowych umów poza UE jest z pewnością możliwe, bez względu na to, czy można je wprowadzić przed końcem okresu odstąpienia od UE, to kwestia sporna. Musi istnieć wysokie ryzyko, że Brexit doprowadzi do zakłóceń w łańcuchach dostaw (w przypadku importu) i do sprzedaży eksportowej. Ponadto, presja czasu, jaką Zjednoczone Królestwo będzie musiało zawrzeć w umowach, pozostawi ją w relatywnie słabej pozycji przetargowej wobec swoich partnerów handlowych, co oznacza, że ​​być może będzie musiała uzyskać więcej koncesji, niż mogłoby się to stać w innym przypadku w celu zabezpieczenia tych umów. Ten post został napisany przez Alana Matthewsa Ostatnie posty Alana Matthewsa Rolnictwo i gospodarka stosowana Jesteśmy badaczami, którzy opracowują wyniki o globalnym zasięgu, instruktorzy rozwijający studentów do kariery przez całe życie oraz eksperci zapewniający nieoceniony wgląd w różnych sektorach gospodarki. Zainspirowany misją udzielania dotacji na grunty, mającą na celu nauczanie, prowadzenie badań i dzielenie się odkryciami, Departament Rolnictwa i Gospodarki Stosowanej Virginia Tech jest przykładem motta uniwersytetów, Ut Prosim (That I May Serve). Aktywnie dążąc do tych najemców, wykładowców i studentów służą sobie nawzajem, przemysł i rząd w Wirginii, a także globalnej społeczności. Zapraszamy do przystąpienia do AAEC, ponieważ rozwiązujemy dzisiejsze problemy gospodarcze i pokonujemy liderów jutra.